Poznaj Artystkę…
Agnieszka Kumoń (ur. 1992) tworzy i mieszka obecnie w Zgorzelcu. Twórczo związana z Krakowem, gdzie spędziła większość swojego życia i studiowała Malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki. Ukończyła także Mastery Program w Instytucie Sztuki Milan.
Jej sztuka zaczęła rozkwitać w 2017 roku, kiedy ponownie połączyła się ze swoją wewnętrzną intuicją.
Artystka przekształca inspiracje z nieuchwytnego świata uczuć w fizyczne obrazy. „Nie bój się czuć” – mówi – „dzięki temu odkryjesz w sobie pokłady twórczej mocy”.
Agnieszka Kumoń porusza różne tematy malarskie, ale to oczy są jej ulubionym motywem. Fascynują ją jako symbol emocji i tajemnicy, często stając się centralnym elementem jej prac.
Rozwinęła swoją indywidualną technikę, wykorzystując media mieszane: farby akrylowe, farbę w sprayu, metaliczną farbę akrylową i szlagmetal w połączeniu z farbami olejnymi.
Poprzez swoją sztukę inspiruje ludzi do odnalezienia w sobie twórczej mocy, uwierzenia w swój potencjał i materializacji go w świecie fizycznym.
Obecnie Agnieszka Kumoń kontynuuje prezentowanie swoich prac na międzynarodowych wystawach, pozostając jednocześnie ugruntowana w swoim dążeniu do przekraczania granic kreatywności i świadomości.
Moje obrazy rodzą się z głębi intuicji, gdzie to, co niewidzialne, staje się widzialne, a niemożliwe przekształca się w rzeczywistość.
Eksploruję świat pod powierzchnią, szukając nowych perspektyw i głębszych połączeń.
Każdy element jest manifestacją wizji – portalem do innej rzeczywistości.
Wierzę, że ogranicza nas tylko brak kontaktu z sercem, ale dzięki intuicji i kreatywności możemy kształtować własny wszechświat.
Moje prace zapraszają Cię do uwolnienia się od codzienności i transformacji swojego życia poprzez wyrażenie niewykorzystanego potencjału, który w Tobie drzemie.
Zajrzyj na blog:
Większość z nas kiedyś zdała sobie sprawę, że nie do końca jesteśmy sobą. Staramy się wpasować do oczekiwań społeczeństwa i zapominamy, kim naprawdę jesteśmy. Tak
Długo zastanawiałam się, czy tak można, czy to odpowiedzialne, co pomyślą inni. Bo przecież skończyłam trudne studia na politechnice, miałam szanowaną pracę, ustaloną pozycję i